Fabels

Er was eens… in de tijd toen de dieren nog spraken… De tijd dat ze nog praten konden. Wie zegt dat ze daar ooit mee zijn gestopt? Is het niet eerder zo dat wij gestopt zijn met luisteren? Dat wij zo luid geworden zijn dat we hun stemmen niet meer kunnen horen? Zo arrogant dat we vergeten zijn dat ook wij deel uitmaken van het grote geheel en dezelfde oer-taal spreken? 

Elk kleinste natuurlijk wezentje of grootse totem- of krachtdier draagt en bewaart zorgvuldig in zich een boodschap. De vlinder, de wolf, de boom, de maan, de ezel, de leeuwin, de olifant, … ze willen maar wat graag hun kern met ons delen, ze vertellen ons maar wat graag hun verhaal. Ze zijn de stem die ons weer wat dichter brengt bij onze menselijke natuur. 

Deze fabels zijn er om je aan te laven. Laat ze recht door je lijf, naar je hart en je diepste binnenste schieten om daar je meest wilde essentie wakker te schudden en te voeden.