De kameel in het kippenhok

Elke morgen trippel ik richting het kippenhok, een vast ritueel, een zegen.

Het enthousiasme waarmee de meisjes uit het deurtje stuiven, een geluksmomentje.

De kippenbende klaar voor de dag!

Ik ben diegene die de dag opent voor hen. Vergeet ik naar het kippenhok te gaan blijft het deurtje gesloten, zitten ze gevangen in die bescherming van dat hok. Dat is een baaldag, (en dat is me echt waar nog maar 1x overkomen).

De laatste dagen zit Petoet in het hok. Ik zet het deurtje open. Maar ze weigert de sprong naar de vrijheid te nemen. Ze treedt niet naar buiten. Al maanden zat ze te broeden. Na het broeden vielen op één dag al haar pluimen uit, in de winter! Nu is ze aan het werken aan een nieuw verenkleed.

Geen gevangenis, eerder geborgenheid en warmte?

Vanmorgen sprong ze er dan toch even uit, op uitnodiging van haar kippencollega. Ze verraste zichzelf er een beetje mee leek het. Wankelend op haar benen even rond tikkend en dan met een sprongetje er terug in. Blij met mij!

Bij het binnengaan in mijn hok, sla ik de laatste dagen elke ochtend een bladzijde om in ‘Het kleine boek van het leven’ - Rumi. 

Een wijsheid voor die dag. 

Vandaag las ik dit:

Pardon?

Ik las het een uurtje later nog eens, toen ik al wat meer op aarde was geland.

Is dit een raadsel? Ik zal dit waarschijnlijk beter niet ‘overdenken’. Ik denk niet dat ik het ‘snap’.Kan ik het voelen? Is er een ‘juiste’ interpretatie? 

Ah ja, da’s juist, da’s mijn ding, ik mag niet zo denken in juist of fout, oh shit nu doe ik het weer. Ok er is geen juiste of foute interpretatie. Het is van mij. Ik moet er niets mee doen. Er hoeft niets te worden ‘gefixt’, laat het gewoon zijn Annelies. 

Ik lees nog eens.

Ik herinner me nog toen ik het kippenhok hier in elkaar zette. Dat was zo’n bouwpakket. Verschrikkelijk om toe te geven, ik had er hulp bij nodig. Maar die hulp denkt niet zoals ik, heeft een andere logica. Dus het is met gevloek en geruzie in mekaar gezet. 

De vibe errond is snel gedraaid. Toen het hok er een tijdje stond en één werd met de tuin. Zeker toen de kippetjes arriveerden om het te gaan bewonen. Toen kwam het hok tot leven. 

Ik stel me voor dat ik een van mijn kippetjes ben. 

Het voelt nu knus, met wat stro erin, wat lekker ruikend strooisel. Geborgen voel ik me als ik er in zit, weg van weer en wind, met mijn collega kippetjes op een hoopje of als het niet te koud is in balans op mijn stok aan de nok. 

’s Nachts droom ik wellicht dan wel eens van menig kippenavontuur of waan ik mij op een tak in de top van een boom, de sky is the limit, of misschien is er nog iets beyond…

Het deurtje beschermt tegen roofdieren en de elementen. Het is voorlopig groot genoeg voor ons drie. Ik kom er even graag uit als ik er terug in kruip. In en uit, uit mijn hok, I go. 

Met een uitroepteken. 

Als een waarschuwing. 

Of een verbaasde reactie van een waarnemer die kijkt hoe een kameel zich in het kippenhok probeert te wurmen en daarbij best wel wat schade aanricht aan zichzelf en het hok. Of ergens halfweg daar dan steekt met één bult binnen en de andere naar zuurstof happend buiten. 

En jij bent medeplichtig want je hebt hem uitgenodigd!

!!

Praktisch gezien lijkt me dat inderdaad ne moeilijke. 

Een kameel, dat past niet door het deurtje. 

De kameel in de kamer…Hoort dat normaal geen roze olifant te zijn ?Ah tuurlijk, 

Tenzij het een verhaal is van Toon Tellegen, dan kan dat wel, met uitroepteken! En dan wordt het ook altijd gezellig, met taart en nog taart en sappige beukennootjes en een babbel over het leven als dessert. 

Dus in mijn kippenhok is de kameel dan wel welkom in feite, als hij zich net als de kat behendig het deurtje in slipt en houdt van mijn nestje. Want sorry, ik ga wel niet uitbouwen of de deur groter maken, dan wordt het tochtig enzo en niet zo knus meer. 

Ik ben spaarzaam met mijn uitnodigen wel, moet ik zeggen. De energie van die ruimte is als een evenwicht, harmonie en balans is er een kostbaar goed. Bij binnentreden van een andere energie beweegt het mee of tegen.

Soms als ik door-draai op mijn eigen energie, draai ik ook niet altijd even fris en fruitig. En zet ik de deuren en ramen open als een soort reset en verfrissing, dat kan een gast ook wel brengen.

Dat dus wat betreft de kameel in de ruimte

!

Wat als je lichaam een kippenhok is. 

Wat betekent dat dan? 

Is dat dan nog klein, gezellig, knus? 

En hoort dat wel zo?

Hoe wordt het dan tot leven gebracht? 

Het is er om iets te bevatten, te koesteren, te behuizen, te beschermen, te delen, te staan. 

Er komt wat sleet op. Het deurtje sluit niet meer zoals het deed. De ingang en de uitgang gaat niet meer zo vlot open en er zitten wat barsten in zodat er wat tocht langs binnen sluipt. En een van de poten staat wat wiebelig. 

Op het dak komt langs de ene kant zo’n mooie moslaag op. Dat is nieuw leven op het dak. Dat zijn eigen leven leidt. Nog iets wat het kippenhok toestaat en mogelijk maakt, een ondergrond. 

Tijdens mijn schrijven passeren hier voorbij mijn raam mensen en die wuiven naar mij. Ik wuif terug al lachend. Ik voel de dankbaarheid voor de mensen die liefdevol naar me wuiven. Ze passeren wel. Kom maar binnen is niet mijn eerste reflex. 

Mijn lichaam mag een kippenhok zijn. 

Met een deurtje dat open en toe kan. 

En een raampje. Het raampje van mijn kippenhok kijkt uit op een muur, maar het lijkt haast niet meer haalbaar om het kippenhok nu nog van richting te draaien. 

Wat zou dat geven? Zou het niet breken dan. Dat leven op het dak gaat daar ook niet mee opgezet zijn. Dan zou je ook maar zitten staren vanuit een raampje naar buiten. En de kippen zitten er toch maar in het donker in hun slaap verzonken. 

Dan toch maar de gekende beweging via het deurtje naar buiten. 

Ik heb wel het gevoel dat er nog een paar kippetjes bij kunnen in het hok. Iets voor de komende lente. Nog wat meer leven. 

Het raadsel. 

Er mag dus Liefdes grootheid, met een hoofdletter, in mijn hok, in alle glorie.

Want door mijn deur past een kameel, ik kan die dus wel uitnodigen want de deur is magisch.

Bewoond door intellect, dat gekoesterd en beschermd wordt, met graag nog wat meer intellect.

Dat intellect zou wel eens kunnen zeggen, hela hier is geen plaats meer voor jouw grootheid zelle. Dat wordt té krap. Maar ik ben diegene die beslist, toch? 

Meer kippetjes aankopen of naast de kippetjes de ruimte die er nog is vullen met die andere glorie? Dat is een optie. Het deurtje openzetten de handeling. 

Geen idee of de kippen dan territoriaal gaan doen. Zo’n kip kan best heftig zijn als het op zetten van de rangorde aan komt. 

Ik heb alleen het vermoeden dat die glorie iets gaat zijn dat eerder stroomt en niet tastbaar of zichtbaar is. 

Minder ‘bevattelijk’ of ‘lijfelijk’. 

Zo voelt het. 

Dat het de ruimte kan vullen tussenin de kippen. 

De ruimte tussenin. 

Da’s iets zoals Japans tuinieren. 

Een middenweg zoeken. Een ruimte die leeg mag blijven en zo ook schoon is. Of gevuld mag worden. De story of my life. En een reactie op iemand die zegt ‘dat ik iets niet mag’. 

Het mag een ‘tussenin’ weg worden. Geen alles of niets. 

Nog iets over die kameel. 

Ik zag onlangs op tv een verhaal over een kameel die in een opvangcentrum terecht was gekomen. En die last had van zijn hormonen. 

Hij liep heel ongelukkig rond, begon zelfs wat agressief te worden omdat hij met zijn glorie geen weg kon. Zijn reden van bestaan niet kon waarmaken. Hij was ook in een omgeving  terecht gekomen waar zijn kamelen-ziel geen uitdrukking kon krijgen? 

In een kippenhok gepropt dan zeker? 

Ze gingen hem castreren. Dat was de oplossing naar een verder gelukkig leven in die omstandigheden. 

Just saying, liefdes grootheid in alle glorie, valt misschien inderdaad niet in een kippenhok ‘vast te zetten’ met een deurtje toe. 

Het is ok dat ik het niet ‘snap’. 

Mijn ik heeft in deze misschien beter even geen stem. 

Als er geen kippenhok zou zijn en geen kippen heb je alleen de kameel.

Liefdes grootheid in alle glorie. 

In de woestijn

Een hele andere wereld. 

Lijkt het. 

Een ander verhaal. 

Een kameel roept bij avondval de leegte toe en vult zo de stilte tussenin. 

Liefdes grootheid in alle glorie, 

Annelies 

20 januari 2022