Annelies

Ik vond de weg terug naar dieren, bos en natuur. 

Ik ben graag bij alle dieren. Ik geniet ervan om te ZORGEN voor de dieren en zo voor mezelf en mijn natuur. Bij dieren en in de natuur is mijn VEILIGE plek. Daar ben ik het dichtst bij mijn natuur.

Het is er ECHT. Het is er vertrouwd. Ik kan er mezelf ZIJN. Ik kan er mijn longen open zetten en het alles diep inademen en laten binnenkomen. WEZENlijk – vreugdevol op een eigen RITME en TEMPO. Er is niet teveel – het is niet oppervlakkig. Ik kan er nabij zijn en open zijn. Ik kan er in mijn kracht bij de mensen zijn – dicht bij mezelf. Het is de plek waar ik op mijn beste voel – zie – weet – maak. 

Ik geniet wanneer ik het vertrouwen voel wanneer een dier zich laat verzorgen of wanneer iets bloeit en groeit. Ik geniet ervan dat de dieren of wat er rond me is zo in zijn kracht staat. Ik geniet wanneer ik dieren en natuur de ruimte kan bieden om zichzelf ten volle te zijn en ontplooien en dat zo ook anderen hiervan kunnen genieten. 

Ezels hebben een bijzondere plaats in mijn hart. Ik ben be-ezeld, een ezel-madam, helemaal gek op deze sensitieve wijze wezens. Als ik erover begin te praten loop ik over van liefde en passie. Als ik er bij ben voel ik puurheid en vrede. 

Ezels werden mijn grootste leermeesters. En ik werd vertaler-tolk om de wijsheden die ze voorleven aan zoveel mogelijk mensen over een bruggetje naar hun ziel te vervoeren. 

De ezels laten me zien en ervaren hoe ze tegelijk uiterst fijngevoelige wezens én krachtdieren zijn. En wat de magie is die ontstaat wanneer ze vanuit die combi in connectie gaan. Ik ging door hen te observeren en er bij te vertoeven steeds beter het belang ervaren en echt doorvoelen van rust, ruimte, veiligheid, vertrouwen, keuzevrijheid, een eigen tempo, een draadloze verbinding, …en dat mee te pakken naar mijn eigen leven. En ik zag hoe zij erin slagen hun prikkels op hun eigenste manier te verwerken, hun tijd te pakken, zonder forceren, niet vast te houden maar los te laten, helemaal zoals ze zijn. Donkey-wel lieve donkey-ponkeys!

En ja (omdat ik het je al hoor denken) ik ben ook al wel eens koppig genoemd!

In mijn jaarboek van het zesde middelbaar staat het zwart op wit: 

Als ik iets in mijn hoofd zitten heb, zit het nergens anders. Ik hou ervan de dingen op ‘mijn manier’ te kunnen doen en dat is meestal niet de gangbare of gemakkelijkste weg. 

Afwijkend gedrag dus. Zeer vervelend soms ook voor mezelf en de anderen. En wat de ezels me leerden over ‘koppig gedrag’ en welke ijsberg er onder die oppervlakte  zit… dat zal ik je nog wel eens vertellen.

Eigenlijk laten alle dieren en natuur een innerlijk vuur in me branden. Ze openen deuren om beter te luisteren, begrijpen, aanvaarden, ontwikkelen, vertrouwen en in gebruik nemen van al die bepalende stukken van wie ik ben. Om mezelf te leren kennen, leuk te vinden, te vertrouwen en zo ultiem te zijn en doen. Ze wakkeren me aan. 

Ze laten me ook zien hoe ik wil ZORGEN voor mezelf. Een gezonde geest en ziel in een gezond lichaam. Een natuurlijke ORDE.

Het is ook de weg waarop ik samen met mensen onderweg wil zijn. In hét moment, op deze plek bij de dieren, in het bos en de natuur ben ik ervan overtuigd dat contact mogelijk is met de eeuwenoude oer-verbinding die nog in ieder van ons schuilt – zij het soms zwaar ondergesneeuwd. En dat het een sleutel bevat om opnieuw iets sterks dat in je zit te openen. De wilde natuurlijke essentie. 

Al mijn creaties zijn natuur-gebaseerd, beïnvloed en geïnspireerd zoals, in en met de natuur.  

Zijn en werken met dieren en natuurlijk gedrag... Werken met de natuur als bron van energie, betekenis en inspiratie... Mensen en deel uitmaken van hun op weg zijn in persoonlijke uitdagingen en groei... En elke mogelijke combinatie daarvan. Dat is ‘mijn weg’ en daar is geen weg terug.

Gewoon ‘ZIJN’ vind ik heerlijk. Het klein geluk plukken. Een beetje prullen in mijn tuin en moestuin, mijn handen goed vuil maken, het gezellig maken in mijn huisje, de natuur intrekken, lezen en nieuwe dingen leren, dansen en zingen, geen ‘moeten’ … daar en dan vind ik rust. Die momenten heb ik nodig om ‘wel te zijn’. 

VRIJheid om mijn eigen levenstempo te bepalen is belangrijk. Ik moet op tijd kunnen stilstaan of stilvallen. Naar de diepte kunnen gaan of gewoon even dobberen. Doorgaan of rusten.

Want meestal wil ik ook graag BETEKENISVOL zijn – verschil maken – nuttig zijn en WAARDE-vol. Zelfs als ik zomaar niets speciaals doe wil ik dat. Ik ben dan ook een harde werker, bijna altijd BEZIG met iets of in mijn hoofd. Ik ben daarin ook nogal ‘diepzinnig’.

Als ik iets doe vind ik het belangrijk dat het een verschil maakt dat IK het doe. Ik wil er kleur aan geven door wie ik BEN. Ik ben zeer ‘fijngevoelig’. Ik VOEL het wanneer iets ZINvol is.

Ik wil er ook ZIJN voor de ander en voor het grote geheel. Nabij of verder af. In kleine dingen. 

Ik hou van ‘verfijning’. Ik heb nood aan SCHOONheid en PURE ECHTheid. Om te zien – voelen – ruiken – maken – uiten – ontmoeten … In hele kleine dingen. Verwonderen. Voedsel voor de ziel binnenslurpen. 

Ik ben een upcycler. Ik breng schoonheid naar boven daar waar het op het eerste gezicht vaak niet meer gezien wordt. Ik hou ervan schatten te vinden tussen rommel, de ziel wakker te maken en op te blinken in ‘verloren’ voorwerpen, mensen of plaatsen. In feite ben ik een kruidenvrouwtje dat met haar beestjes in het peperkoekenhuisje woont. Maar dan in de 21e eeuw. Mijn huisje in Testelt, waar ook mijn thuiskantoor is, heet ‘Villa Mijn gedacht’. En dat past helemaal. Ik kom er helemaal thuis bij mijn hond Lennie, kat Loewie, de kipjes en in mijn hof en moestuin. Het is mijn ‘happy place’ – een en al gezelligheid. 

Ik floreer wanneer ik creëer. 

Ik ben een Tsundoku. Dat is een Japans woord voor iemand die een beetje ‘boekenverslaafde’ is. Ik beken. Ik hou enorm van verhalen. Verhalen brengen voor mij schoonheid en orde in een chaotische en soms ‘random’ aanvoelende wereld. Ik ben dus een verhalenverteller. Ik hou van beeldspraak, ik praat in metaforen. 

Ik schrijf en maak graag verhalen. Er zitten veel verhalen in mij. Fantastische verhalen – echt gebeurd of echt gebeurd in mijn hoofd – fabels over de dieren en de natuur, gedichten, over de mensen, over de mensen met de dieren, over onze natuur… Ik zie hoe ik mijn ervaringen heb te delen van de momenten waar ik zie, ervaar, voel, beleef wanneer de puzzel opengaat… door te schrijven en te verbeelden heel dicht bij de natuur, want dat is mijn ding. 

Ik spring er misschien dus al wel eens tussenuit en ik doe dat met volle overgave. 

Mijn rare zelve zijn en zo mensen ontmoeten en aantrekken die daarmee resoneren. 

Stapsgewijs in kleine en grote bewegingen en veranderingen vervolg ik elke dag opnieuw de weg naar een groene plek, omgeving, manier van zijn die ‘werkt’ voor en trouw is aan mezelf. Om zo een leven te maken dat bij me past. Zo werkt het ook het best voor de ander en de natuur rond mij en speel ik mijn gaves uit ten dienst van het grote geheel. 

Ik wens dat jij ook steeds meer mag thuiskomen bij jezelf en zo mag landen op je plek om van daaruit jouw unieke menselijke natuur te zijn en delen. 

Door de lastigheden en kwetsbaarheid heen richting sterke sensitiviteit, ’t is echt de moeite waard. 

Ik kijk er heel erg naar uit je ergens ten velde onderweg te ontmoeten !